"Still Crazy After All These Years" - Paul Simon [Recenzja]

Mimo, że poprzednie albumy Paula Simona cieszyły się sporym powodzeniem, wielki sukces odniósł dopiero Still Crazy After All These Years. W całości powstał w 1975 i z miejsca okazał się wielkim przebojem, który wypromował 4 hitowe single, które trafiły do Top 40 w Stanach Zjednoczonych (50 Ways to Leave Your Lover, Gone at Last, My Little Town i Still Crazy After All These Years). Jakby tego było mało, płyta zgarnęła też dwie nagrody Grammy w kategoriach Album of the Year i Best Male Pop Vocal Performance. Z pewnością kolejnym argumentem, który miał przyciągnąć publiczność do kupna albumu, było to że znalazła się tu piosenka... duetu Simon & Garfunkel. I to nie jakiś niewydany utwór wygrzebany z szuflady, ale specjalnie napisana nowa kompozycja, którą Paul wykonał wraz z Artem (My Little Town znalazło się też zresztą na wydanym również w 1975 roku albumie Garfunkela - Breakaway). To wszystko sprawiło, że Still Crazy After All These Years sprzedawał się wręcz świetnie; trafił do zestawień na całym świecie, został uznany za jeden z najlepszych albumów 1975 roku, a także pokrył się platyną (Kanada) i dwukrotnie - złotem (Wielka Brytania i Stany Zjednoczone).

Utwór tytułowy z tej płyty to jeden z większych przebojów Simona. Still Crazy After All These Years to delikatna, elegancko zaaranżowana piosenka z przyjemną melodią i - jak to u Paula bywa - bardzo ciekawym tekstem. O znakomitych wokalach nawet nie ma co wspominać, bo Simon od zawsze charakteryzował się sporym wyczuciem w tym względzie, więc i tutaj nie zawodzi. Utwór otwiera album z klasą, skutecznie zaostrzając apetyt na resztę.

Now I sit by my window, and I watch the cars

I fear I'll do some damage one fine day

But I would not be convicted

By a jury of my peers

Still crazy after all these years

My Little Town to wspomniany już przeze mnie we wstępie kawałek śpiewany przez Simona wespół z Artem Garfunkelem. Jeśli chodzi o stylistyce, to powiedziałbym że najbliżej tej piosence do Bookends; nawet nastrojowo mam przeczucie, że całkiem nieźle by się tam odnalazła. Nie ma co tu się więcej o tym utworze rozpisywać, bo to po prostu typowy numer dla tego duetu; mamy tu i świetną harmonię, i wpadającą w ucho, delikatną melodię, dynamiczne tempo, ciekawy tekst, i świetne partie zarówno Paula, jak i Arta. Dobrze znów usłyszeć tę dwójkę razem.

In my little town

I grew up believing

God keeps His eye on us all

And He used to lean upon me

As I pledged allegiance to the wall

Lord I recall

My little town

I Do It for Your Love to kompozycja, które kontynuuje klimat rozpoczęty przy okazji Still Crazy After All These Years. To bardzo delikatna, zwiewna i refleksyjna piosenka z poetyckim i poruszającym tekstem, które Simon okrasił dodatkowo nienarzucającą się aranżacją i melodyjną, acz nieprzesadzoną interpretacją wokalną. Mimo, że nie mam o tym utworze dużo do napisania, to po prostu bardzo dobry kawałek, który gwarantuje 4 minuty pięknego klimatu i rozmarzenia.

The sting of reason
The splash of tears
The northern and the southern hemispheres
Love emerges, and it disappears
I do it for your love

Jednak, nie oszukujmy się, największy przebój z tej płyty może być tylko jeden, a jest nim bezsprzecznie: 50 Ways to Leave Your Lover. Niespiesznie rozwijająca się melodia, najlepszy chyba na płycie tekst, aranż dodający całości nieco mrocznego i tajemniczego nastroju, no i sama interpretacja Simona wspierana w refrenach przez damskie chórki. Do dziś jest to jeden z najbardziej znanych utworów Paula, i zupełnie zasłużenie; ja sam uwielbiam do niego wracać, i za każdym razem niezmiennie mnie intryguje.

She said "it grieves me so to see you in such pain
I wish there was something I could do to make you smile again"
I said "I appreciate that, and would you please explain
About the 50 ways?"

She said "why don't we both just sleep on it tonight
And I believe in the morning, you'll begin to see the light"
And then she kissed me, and I realized she probably was right
There must be fifty ways to leave your lover
Fifty ways to leave your lover

Night Game wypada zdecydowanie mroczniej i bardziej lirycznie niż pozostałe 4 kompozycje. Nie chcę się powtarzać, znów chwaląc tekst, aranż i wokale, więc powiem tylko jedno słowo: perełka.

The stadium was old
Older than the screams
Older than the teams
There were three men down
And the season lost
And the tarpaulin was rolled
Upon the winter frost

Puls podbija nieco żwawsze, gospelowe Gone at Last (po tak ostentacyjnej fascynacji tym gatunkiem, jakie Paul zaprezentował na Live Rhymin' pozostawało nam tylko oczekiwać na kolejne utwory tego typu), gdzie Simon odsuwa się nieco w cień i sporo miejsca zostawia towarzyszącym mu Phoebe Snow i The Jessy Dixon Singers. Panie rzeczywiście mają tu co robić, a Paul przebija się tylko raz na jakiś czas. W moim odczuciu ta kompozycja jest nieco mniej wyrazista, aniżeli poprzednie, jednak wciąż trzyma poziom i wypada całkiem zgrabnie.

Once in a while from out of nowhere
When you don't expect it, and you're unprepared
Somebody will come and lift you higher
And your burdens will be shared
Yes I do believe, if I hadn't met you
I might still be sinking fast

O wiele bardziej przemawia do mnie Some Folks' Lives Roll Easy, czyli powrót do bardziej melancholijnego klimatu. Można się w tym dźwiękach rozpłynąć.

Some folks' lives roll easy as a breeze
Drifting through a summer night
Heading for a sunny day
But most folks' lives, they stumble
Lord they fall
Through no fault of their own
Most folks never catch their stars

Równie pozytywnie oceniam Have a Good Time. Piosenka niby ma optymistyczny wydźwięk, jednak podszyta jest jakąś bluesową melancholią, którą uwydatniają jeszcze emocjonalne wokalizy i monotonny podkład. Intrygujący utwór, który można odbierać na wiele sposobów.

Paranoia strikes deep in the heartland

But I think it's all overdone

Exaggerating this and exaggerating that
They don't have no fun
I don't believe what I read in the papers
They're just out to capture my dime
I ain't worrying
And I ain't scurrying

Mimo że na papierze wszystko z You're Kind gra, to jednak jakoś nie może mnie ta piosenka do siebie przekonać. Wydaje mi się w jakiś sposób wtórna i powielająca wszystkie zastosowane wcześniej patenty, nie dokładając przy okazji czegoś nowego od siebie.

I'm gonna leave you now

And here's the reason why

I like to sleep with the window open

And you keep the window closed

Ile razy bym jednak do tej płyty nie wracał, za każdym razem dosłownie powala mnie jej zakończenie, czyli Silent Eyes. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, ze Paul Simon zawarł w tej piosence cały swój ból, melancholię, rozgoryczenie i zawód spowodowany rozwodem z Peggy Harper. Rozdzierające wokale i boleśnie minimalistyczna aranżacja... Nie wiem, czy na każdego odbiorcę zadziała to tak samo, ale we mnie wzbudza to takie emocje jak (podążając za przykładem innego recenzenta) John Lennon/Plastic Ono Band. Bardzo trafne porównanie i podpisuję się pod nim obiema rękami. Czysty, niczym nie przykrywany smutek, frustracja i ból po stracie. Nic dodać, nic ująć - tylko posłuchać.

No one will comfort her
Jerusalem
Weeps alone
She is sorrow
Sorrow
She burns like aflame
And she calls my name

Still Crazy After All These Years to album drastycznie różny od poprzednich trzech studyjnych płyt Paula Simona. Na wstępie dodam także, że to album także od nich lepszy. Na The Paul Simon Songbook zaprezentował się nam artysta poszukujący własnego "ja", nie tyle muzycznego co tekstowego i wokalnego. Na Paul Simon, pokazał nam się artysta, który szuka nowych brzmieniowych inspiracji, zaś na There Goes Rhymin' Simon mamy muzyka pełnego sił twórczych, i którego aż rozpiera energia. Na Still Crazy After All These Years mamy człowieka przepełnionego melancholią, smutkiem, rozgoryczeniem i zawodem związanymi z rozwodem, a więc skończoną miłością. Za lekkie przynudzanie w Gone At Last i You're Kind zdecydowałem się odjąć punkt od ideału, jednak absolutnie nie zmienia to moich odczuć w stosunku do tego longplaya. Nie bez powodu mówi się, że artysta musi swoje przeżyć, żeby coś dobrego napisać. Paul Simon ukazuje nam się tu w moim ulubionym wcieleniu, tak więc nie zdziwi chyba nikogo fakt, że ta płyta jest jednym z moich ulubionych krążków w katalogu Simona. 

Ocena: 9/10

Still Crazy After All These Years: 36:25

1. Still Crazy After All These Years - 3:26

2. My Little Town - 3:51

3. I Do It for Your Love - 3:35

4. 50 Ways to Leave Your Lover - 3:37

5. Night Game - 2:58

6. Gone at Last - 3:40

7. Some Folks' Lives Roll Easy - 3:14

8. Have a Good Time - 3:26

9. You're Kind - 3:20

10. Silent Eyes - 4:12