"In Dreams" - Roy Orbison [Recenzja]

Crying ugruntowało pozycję Roya Orbisona na rynku muzycznym. Dzięki kolejnym przebojom wspiął się na szczyt i stał się jednym z najistotniejszych graczy na rockandrollowej scenie. Był też tam Artystą nietypowym, gdyż słynął - jak wiadomo - raczej ze smutnych utworów o porzuceniu i samotności, nie wpisując się bezmyślnie w obowiązującą modę. O jego pozycji najlepiej świadczy fakt, że w 1963 roku podczas jego trasy koncertowej supportował go młody zespół, który właśnie zaczynał swoją drogą na szczyt. Ten zespół nazywał się The Beatles.

Mimo że Orbison wszedł do studia celem nagrywania longplaya w 1963 roku, to parę utworów zaczerpnięto też z sesji nawet sprzed dwóch lat. In Dreams okazał się kolejnym wielkim sukcesem Roya i wypromował kolejne dwa wielkie przeboje - utwór tytułowy i Blue Bayou.

Rozpoczynamy utworem tytułowym. In Dreams, jak większość piosenek Roya, przyszła do niego podczas snu. Zasypiał, gdy w jego głowie wciąż wybrzmiewała melodia jakiegoś przeboju Elvisa, który usłyszał w radiu. Rano, gdy się obudził, miał już gotową piosenkę. Napisanie tekstu i skomponowanie zajęło mu nieco ponad 20 minut. Tak właśnie powstał jeden z moich ulubionych utworów Roya Orbisona. Mamy powoli rosnące napięcie, które ujście znajduje dopiero we wspaniałych w refrenach. Jak to u Roya bywa, rockandrollowe instrumentarium jest tu przyozdobione wspaniałymi smyczkami. Kompozycja ma romantyczny, rozmarzony i hipnotyzujący klimat, który nie pozwala się oderwać od słuchania. Utwór absolutnie nie nudzi, a wręcz można powiedzieć, że uzależnia i ciężko się od niego uwolnić. Przepiękna piosenka. Najbardziej udany moment krążka i jeden z największych sztosów w całej karierze Orbisona.

A candy-colored clown they call the sandman

Tiptoes to my room every night

Just to sprinkle stardust and to whisper

"Go to sleep. Everything is all right."

I close my eyes, Then I drift away

Into the magic night. I softly say

A silent prayer like dreamers do.

Then I fall asleep to dream My dreams of you.

In dreams I walk with you. In dreams I talk to you.

In dreams you're mine. All of the time we're together

In dreams, In dreams.

Równie romantycznie wypada Lonely Wine. Może brak tu takiej magii jak w In Dreams, ale co z tego. Słucha się wspaniale i można się rozmarzyć przy tej przepięknej, delikatnej melodii i wspaniałych wokalach Roya.

Teardrops fall but all they bring is heartache

It's better if I never think at all

Still they soothe the pain my lonely thoughts make

I never quite succeed in hiding all, so let them fall

Where ever you may be, I'll still be true

And when the clouds roll by I'll come to you

But until then I'll drink my lonely wine

Niczym nie ustępuje jej też nieco filmowo brzmiąca Shahdaroba. Nie wiem czemu, ale gdy jej słuchałem, na myśl natychmiast przyszedł mi Ojciec chrzestny (oczywiście w tych bardziej intymnych i rodzinnych scenach, żeby nikt nie pomyślał, że ten utwór nadaje się do ilustracji gangsterskich porachunków, nic z tych rzeczy); chodzi głównie o znakomity, chwytliwy motyw wiodący. Piosenka może nie wyróżnia się niczym szczególnym, ale bardzo przyjemnie płynie i uzależnia.

So when tears flow

And you don't know

What on earth to do

And your world is blue

When your dream dies

And your heart cries

Shahdaroba

Fate knows what's best for you

W kategorii Autocytat chyba mamy zwycięzcę. No One Will Ever Know bezczelnie wręcz nasuwa skojarzenia z Runing Scared. Gdy już przejdziemy do porządku dziennego z tym, że jest to ewidentne żerowanie na przebojowym singlu z poprzedniego albumu, zauważymy jednak, że jest to chińska podróbka; brakuje tu tego napięcia, dreszczyku niepewności, symfonicznego, operowego rozmachu, no i przede wszystkim wokali, które wbijały w fotel. Tu wszystko jest takie na pół gwizdka.

No one will ever know how much I'm pining

Each time the past comes back to haunt me so

No one will ever see the tears I'm hiding

Yes you've hurt me but no one will ever know

I'll tell them I've found true love with another

And that I was glad the day you set me free

I'll even make believe I never loved you then no one will ever know the truth but me

Niesmak naprawia jednak zdecydowanie bardziej dynamiczne Sunset. Właściwie nie mam do czego się tu doczepić - to po prostu czysty, rockandrollowo-symfoniczny Roy Orbison w pełnej krasie. Klasa sama w sobie.

I see the shadows on the run

I see the setting of the sun

At last my working day is done

The setting of the sun has finally come

It's sunset I'm gonna see my sweetheart

Gonna hold her so tight

It's sunset I'm gonna see my baby

My baby tonight

Poziom trzyma bardziej stonowane House Without Windows. I znów: po prostu nie mam nic do dodania. Świetny numer.

I'll take all my broken dreams

And I'll take my broken heart

And from now on you will find me there

Crying there, trying to forget

In my house without windows

In my house without windows

And without love.

Dream to jeden z bardziej znanych standardów z lat 40. Roy może nie dał mu tu drugiego życia, ale z pewnością przypomniał go nieco młodszym odbiorcom, wykonując go z niemniejszym zaangażowaniem od kompozycji napisanych przez siebie.

Dream, when you're feeling blue

Dream, that's the thing to do

Just watch the smoke rings rise in the air

You'll find your share of memories there

So dream, when the day is through

Dream, and they might come true

Things never are as bad as they seem

So dream, dream dream

Obok In Dreams zdecydowanie największym przebojem z tego albumu stało się Blue Bayou. Może i nie stawiałbym go w jednym rzędzie z rewelacyjnym utworem tytułowym, ale przyznać trzeba, że jest to nad wyraz urodziwy kawałek, który wpada w ucho, hipnotyzuje i nie pozwala się od siebie uwolnić. Nic, tylko słuchać.

I'm going back some day, gonna stay on Blue Bayou

Where the folks are fine and the world is mine on Blue Bayou

Oh, that girl of mine by my side the silver moon and the evening tide

Oh, some sweet day gonna take away this hurtin' inside

I'll never be blue, my dreams come true on Blue Bayou

(They Call You) Gigolette to piosenka z o wiele większym, nieco musicalowym rozmachem. Chodzi tu zarówno o bezbłędną aranżację, jak i urzekający wokal Orbisona. Świetna melodia, rewelacyjne wykonanie... aż się prosi, żeby słuchać tego bez końca.

Oh, they call you Gigolette, they say that you're the Devil's pet.

They say beware for you destroy, the heart and soul of everyboy.

They say that your lips are soft and warm.and they say that your touch has a magic charm

But that you're a butterfly flying from guy to guy.

Nieco słabiej wypada natomiast All I Have to Do is Dream. Nie jest to może zły numer, ale jakoś mało się wyróżniający z tłumu.

When I feel blue in the night

And I want you to hold me tight

Whenever I want you all I have to do

Is dream

I can make you mine

Taste your lip of wine

Any time night or day

Only trouble is gee whiz

I'm dreamin' my life away

Szans na zapamiętanie nie ma też Beautiful Dreamer, ale temu urokowi i przepięknej melodii po prostu nie można się oprzeć. Tak to pięknie płynie, że nie można się nie rozmarzyć.

Beautiful dreamer, out on the sea

Mermaids are chanting the wild lorelei

Over the streamlet vapors are borne

Waiting to fade at the bright coming morn

Beautiful dreamer, beam on my heart

E'en as the morn on the streamlet and sea

Then will all clouds of sorrow depart

My Prayer to domknięcie z klasą. Niby to tylko kolejny numer w rytmie walca, w smutnym tempie, z płaczliwymi wokalami i dość tradycyjnym jak na Roya aranżem... a jednak jest w nim coś nieuchwytnego, dzięki czemu można się zasłuchać i rozpłynąć.

When the twilight is gone and no songbirds are singing

When the twilight is gone you come into my heart

And here in my heart you will stay while I pray

My prayer is to linger with you

At the end of the day in a dream that's divine

My prayer is a rapture in blue

With the world far away and your lips close to mine

Po rewelacyjnym Crying można było mieć obawy, czy Roy udźwignie ciężar i wyda kolejny tak dobry longplay. Na szczęście obawy były bezzasadne, bo In Dreams to fenomenalny album. Orbison zaserwował nam fantastyczny longplay, utrzymany raczej w średnim tempie, z przepięknymi i smutnymi melodiami, ale nie pozbawiony też kilku bardziej dynamicznych momentów. Wokalnie, oczywiście, jak zwykle wybija z butów, wbija w fotel i tak dalej, ale o tym chyba nie ma sensu nawet pisać, bo to oczywistość, jeśli chodzi o tego Artystę. In Dreams to krążek, w którym bardzo czuć lata 60., parę piosenek dość słabo zniosło próbę czasu, ale całościowo jest to muzyka na tyle ponadczasowa, że potrafi poruszyć serca nawet dziś, po 60 latach od premiery. Serdecznie polecam. 

Ocena: 8/10

In Dreams: 28:12

1. In Dreams - 2:51

2. Lonely Wine - 2:57

3. Shahdaroba - 2:41

4. No One Will Ever Know - 2:31

5. Sunset - 2:23

6. House Without Windows - 2:15

7. Dream - 2:32

8. Blue Bayou - 2:38

9. (They Call You) Gigolette - 2:27

10. All I Have to Do is Dream - 2:22

11. Beautiful Dreamer - 2:21

12. My Prayer - 2:47